Does not change!- #3

 -Czego ci trzeba?
-To ja chciałem zapytać o co ci chodzi?
-Ale jak mi o co chodzi?
-No o co ci chodzi skoro o coś ci chodzi.
- Mi o nic nie chodzi to tobie o coś chodzi.
-Skoro ci o nic nie chodzi to o co ci chodzi.
-To tobie o coś chodzi i przeszedłem zapytać o co ci chodzi?
-Debil.
-Ale o co ci chodzi.?
-Wyjdź i zamknij drzwi.
-Bo?
-Co to kurwa mój pokój.
-Ile razy można powtarzać 'kurwa'?
-24 h na dobę kurwa.
-Ty jesteś nienormalna.
-Kurde człowieku denerwujesz mnie. Władowujesz mi się na chatę jak gdyby nigdy nic, potem tak na spontanie ruchasz moją matkę teraz przyłazisz do mojego pokoju i mówisz mi jaka to ja nie jestem?
Wiem że jestem: zarozumiała, bezczelna i arogancka ale uwierz ty nie jesteś lepszy.
-Nie przypominam sobie żebyśmy przechodzili na 'TY'.
-Nie przypominam sobie żebym zapraszała cię do siebie do domu.
-Byś chociaż raz uszanowała decyzję swojej matki.
-Koleś ty jesteś dobre 10 lat od niej młodszy.
-I?
-Jesteś taki głupi czy tylko takiego udajesz?
-Po prostu powiedz że zazdrościsz swojej matce takiego faceta.
-Ha ha! chłopczyku masz za wysokie EGO!.
-A ty jesteś najbardziej rozpieszczoną gówniarą jaką znam.- te słowa trochę zabolały więc postanowiłam mu się odgryźć. Na początek użyje tekstu taty.
-Pierdól ,pierdól ja słucham.
-To sobie posłuchasz. Nie pozwalasz swojej matce na odrobinę szczęścia. Kocham ją i cieszę się że na nią trafiłem. Nie rozumiem o co ci chodzi..sama nie masz chłopaka i zazdrościsz swojej matce że ją ktoś kocha, czy po prostu w życiu nie spotkało nic pięknego i nikt cię nie kocha.?
-Masz racje. Nic mnie w życiu pięknego nie spotkało, bo moje życie to paskudna, wredna, zasrana tragedia napisana przez cynicznego psychopatę. Nic o mnie nie wiesz i przychodzisz do mnie i mi mówisz coś czego w ogóle o mnie nie wiesz. A wiesz co jest najgorsze? Ta ciągła walka z losem który napisał nieciekawy scenariusz.- mówiłam ze łzami w oczach i spokojnym opanowanym głosem.- i każdy tak potrafi przyjść i mi powiedzieć tak prosto w twarz jaka jestem chociaż znają mnie tylko z widzenia. Po chuja mi 10 przyjaciół z czego Ta jebana siódemka jest fałszywa. Dzisiaj przychodzi do mnie i mi mówi coś np. na temat Ciebie a jutro idzie do kogoś innego i mi obrabia dupę. 'Przyjaciel' jest twoim największym wrogiem, bo wie o tobie wszystko.  I ten moment kiedy 'przyjaciele' się od ciebie odwracają bo usłyszeli jakąś plotkę na twój temat. Przyjaciele powiadasz..? - łza zaczęła mi spływać po policzku..tak beztrosko.
-Janette zrozum.. ja nie chciałem...cię..
-Nic nie mów!
-... zranić.
-I tak już to zrobiłeś. A teraz wyjdź i trzymaj się ode mnie na wyciągnięcie ręki. Za pół godziny chce jechać
-Dobrze..- ze spuszczoną głową wyszedł z mojego pokoju. Szczerze mówiąc trochę zabolały mnie jego słowa. Ale to jakoś moje najmniejsze zmartwienie Nigdy nie przejmowałam się tym co ktoś o mnie mówi, ale kiedy się słyszy że ktoś do ciebie mówi że: Nigdy nie byłaś szczęśliwa?, albo coś takiego to wtedy jakby ktoś  cię ukuł w serduszko. Może kiedyś, kiedy nie wiedziałam co to życie i jakie ono jest może by mnie to nie wzruszyło. Ale mimo iż mam już to głupie 18 lat i myślę że coś wiem o życiu to tak na prawdę jestem ciemna. Niczego jeszcze nie doświadczyłam i gówno wiem. Ale każdy człowiek musi dostać po dupie od życia. Bo jak nie w miłości to w życiu codziennym. I nie ma wyjątków. Żyjemy w XXI wieku. Żeby coś osiągnąć trzeba twardo dążyć do swego.Może i moje słowa nie są zbyt przekonujące ale za to prawdziwe. Może nie umiem powiedzieć w prost co czuje ale potrafię to w jakiś sposób pokazać.

 Zarzuciłam plecak na jedno ramie i zbiegłam po schodach na dół. Założyłam moje zielono- czarne adasie i usiadłam na kanapie w salonie. Po chwili z kuchni z szklanką w ręku wyszedł Christian.
-Gotowa?-zapytał odstawiając szklankę na stolik.
Jego twarz miała taki sam wyraz zaskoczenia jak wtedy kiedy ich nakryłam razem. To było okropne! Od razu mi się to skojarzyło z tym gwałtem.. Momentalnie łza zakręciła mi się w oku. Powiedziałam sobie że będę silna a tu na samą myśl ryczę i w oczach każdego faceta obok którego przejdę wiedzę to pożądanie. To samo które wiedziałam w jego oczach kiedy wtedy w nocy do mnie przyszedł.
-Janette? Wszystko w porządku? czemu płaczesz?
-Tak wszystko ok. Chodźmy.
W samochodzie panowała niezręczna cisza. Strasznie ciężko było mi siedzieć z Nim w jednym samochodzie wiedząc że co chwilę na mnie zerka.
-No nie patrz się tak na mnie.
-to powiedz mi o co chodzi.
-I tak pewnie dowiesz się wszystkiego od mojej matki, a ja nie mam najmniejszej ochoty ci się zwierzać i o tym z Tb gadać więc daj mi spokój. 
-Chciałem ci pomóc, pogadać. Ale z tb się nie da. Jesteś straszna!
-Straszne to jest to co mnie spotkałao, a ja jestem jaka jestem.Does not change.
-Nigdy nie zrozumiem kobiet- odburknął a ja pospiesznie wysiadłam z jego samochodu nie odpowaiadając mu.
-Poczekasz na mnie po lekcajach. I tak bd jechał do twojej matki. 
-A po ilu kończysz???
-PO 6.
Hmm.. Dzisiaj mam 8 jak bym się zerwała z dwóch ostatnich nic by się nie stało. W końcu co tam te 2 godzinki we w te czy we w te. Tylko muszę uprzedzić Roba- mruczałam sama do siebie.
 -Okay. Poczekasz na mnie chwilę.
-Dobra.
Ruszyłam w stronę szkoły nie chcąc stać na deszczu. Za głównymi drzwiami po prawej stronie stało brązowe biurko a za nim siedział wysoki umięśniony mężczyzna
-Cześć Robie. -przybiłam mu piątkę i zaczęłam wyciągać swoją legitymacje.
-Nie wyciągaj. Tylko machnij mi tu podpisik.
-Jak byś się sam nie mógł podpisać.- zaśmiałam się
-oj tam dzisiaj ty się możesz podpisać
-Muszę się zerwać dzisiaj z 2 ostatnich. Da radę.
-Dziś poniedziłek.. hmm.. da radę. 
-Dzięki Robie- Hmm.. tak Ta konwersacja była dziwna. Robi zawsze mi pomagał- krył mnie zawsze kiedy zwiewałam. Rzadko kiedy to się zdarzało ale w sytuacjach awaryjnych podrabiał mój podpis że niby ja jestem w szkole. To jego mogłam uważać za prawdziwego przyjaciela.
 Czasami spotkałam się z nim z nudów. Nigdy nic nas nie łączyło:  Po pierwsze nie ciągnęło na do siebie,po drugie odpowiadało nam bardziej kumplowanie. Kiedy potrzebowała potrafił stanąć w mojej obronie albo mnie wysłuchać.
Lubie również jego dziewczynę.Oboje są cudownie potrafią wesprzeć człowieka. Nigdy nic nie miała przeciwko jak spotykałam się z Robem. Chodziliśmy często razem na imprezy. I o nich mogłam mówić jako o tych prawdziwych przyjaciołach.
-Co tam ciekawego? -zapytał po chwili milczenia.
-Szkoda gadać. Po prostu masakra.
-Co jest?
-Spotkamy się po szkole. Teraz za mało czasu żeby opowiedzieć za dużo materiału do przerobienie.
-O czym ty pieprzysz?
-Zobaczysz. Na razie- pomachałam mu i ruszyłam w kierunku sali w której miałam mieć angola.
 Cześć wszystkim.- krzyknęłam w kierunku mojej klasy.
-No cześć.
-Dajcie zeszycik zjadę zadanie.- po chwili dostałam zeszyt. Przepisałam zadanie, kiedy kończyłam pisać zadzwonił dzwonek. Na szczęście gościu się spóźnił. A raczej go nie było. Do klasy wszedł dyrektor i powiedział że nie ma dzisiaj tego nauczyciela. Wszyscy się ucieszyli. Zapytano nas czy chcemy siedzieć w klasie czy pograć w piłkę. Większość chciała grać przynajmniej byli to Chłopacy których i tak była większa połowa więc i tak zawsze będzie jak oni chcieli. Zbiegliśmy do szatni i zaczęliśmy się przebierać. Oczywiście wszystkie marudziłyśmy że musimy grać. Zaczęliśmy się ścigać która pierwsza się ubierze. Zakładałam już bluzkę kiedy do naszej szatni wpakował się jakiś zielonki Koleś w loczkach. Zastopowałam zakładanie bluzki i Podeszłam do kolesia.
-A ty tu czego?
-Szukam szatni chłopaków z 3 klasy.
-Uh.. peszek. Wszedłeś do dziewczyn.
-To ja już...
-Nie, nie, nie..teraz to tu zostajesz. Moje koleżanki z chęcią popatrzą na twoją 'klatę'.- popukałam go po klatce piersiowej- A ja patrząc na ciebie kręcę na siebie bata więc żegnam. 
-Mi odpowiada widok patrzenia na ciebie- przerzuciłam bluzkę przez ramie i Podeszłam do niego i położyła mu ręce na ramionach.
-Ciekawe czy to też ci tak będzie odpowiadać- rzuciłam po czym kolanem kopnęłam go w krocze. On aż się zwinął z bólu.
-Ty suko to bolało! Chcesz mnie pozbawić dzieci.?!- wydarł się na mnie. Nie go pozwolę sobie żeby tak mnie nazywał więc odwinęłam i uderzyłam go w twarz.
-Nigdy więcej nie mów do mnie 'suko'.-zacytowałam i wychodzić z szatni pospiesznie założyłam bluzkę.
Na boisku stali już i czekali Chłopacy.
-Janette gdzie reszta?
-Że dziewczyny?
-Ehem..
-Doświadczają orgazmu bo jakiś luluś wpakował nam się do szatni.
-Że co?
-No idź sobie zobacz.- odpowiedziałam Christianowi.
-Simon biegnij zobacz co się tam dzieje-Gdy po 5 min. wrócił Simon patrząc na jego minę wybuchnęłam śmiechem.
-Co się tam dzieje?-Zapytał Chris.
-Ruchają się.
-co robią?
 -No one stoją w stanikach i spodenkach on się przebiera u nich w szatni a one się podniecają?
-Dobra zostawmy ich. Wpiszemy im nieobecność a wy róbcie rozgrzewkę.
-Pedały jedne- zaśmiałam się pod nosem.- po najwięcej połowie lekcji zjawiło się państwo.
-Możecie iść macie wpisaną nieobecność.
-Ale ja kocham kosza.
-Trzeba było o tym myśleć na początku lekcji a nie na końcu.
-Mogę zagrać?
-Jeśli chcesz to tak. Ale ja za ciebie odpowiedzialności nie biorę. Teoretycznie was na tej lekcji nie ma.
-Dobra.
-Zapraszam do drużyny.
-No nie Chris! nie chcę go!- wydarłam się.
- I właśnie dlatego będziesz w jej drużynie.- rzucił puszczając mi oczko. Chyba już kimam co miał na myśli.








__________________________________
Witajcie kochane ;**
Przepraszam że przez ponad tydzień nie dodawałam ale czasami nie miałam siły pisać nie mówiąc juz o dodaniu rozdziału.


Tak zupełnie z innej beczki: Wybierając temat gwałtu nie wiedziałam, że będzie to aż takie trudne. Nie wiem jak się czuje dziewczyna po gwałcie ale postaram się wczuć i pisać to jak najlepiej. 

Jak zapewne się domyśliłyście w tym tym rozdziale chodzi o Hazzę, ale to nie jest początek znajomości. To jeszcze nie czas na 1D więc na to musicie jeszcze trochę poczekać. 

Dzisiaj mamy 30 września- czyli Dzień Chłopaka!
Wszystkim chłopcom jak również naszemu One Direction życzymy wszystkiego najlepszego :D